i London saman med seksten tusen andre i ein stor innandørs arena ved Themsen. Dette var ei felles evangelisk feiring, Pentecost 11, organisert av kjende kyrkjer som Hillsong, Jesus House og den anglikanske kyrkjelyden Holy Trinity Brompton (mest kjend for Alpha-kurset).
Når ein til vanleg er med i små samanhengar som hos oss heime i Os, er det godt av og til å få kjenna på å vera ein del av noko mykje større. Å kjenna på suget og trøkket i musikken, sleppa seg laus i lovsongen og kjenna einskapen med Guds folk over heile verda, særleg når forkynninga også er sentral og god og oppfordrar til å leva ut trua i kvardagen. Me fekk ei flott stund i ”the O2 Arena”, som det heiter.
Men det er like mykje pinse heime i Os og på alle andre stader i verda, overalt der to eller tre er samla, ja hos den einskilde som av ulike grunnar ikkje har høve til å feira i lag med andre. Guds Ande er den same overalt og alle stader, og han kjem til kvar den som opnar hjarta sitt for han.
No er sommaren her snart. Mange kjem til å reisa på ferie. Ein del av oss kjem til å vera innom ulike kristne stemne i sommar, t.d. Oase eller Korsvei. Me kjem til å ta med oss heim impulsar frå desse stemna. Det gode og positive me opplever ute, ønskjer me å sjå heime hos oss sjølv også.
Kyrkja vår er inne i ei tid med store reformar, og no har me ein del veival å ta lokalt. Kyrkjemøtet har vedtatt den nye liturgien, men lokalt skal me utforma våre eigne lokalordningar. Alle som har meiningar om korleis gudstenestene våre skal vera framover, har no høve til å vera med og påverka desse vala. I Os har me 5-aren og Os-11-varen, keltiske gudstenester og ungdomsgudstenester, alle med sine særpreg. Det blir spennande å jobba vidare med å utvikla ordningar for desse, men det aller viktigaste er at Guds folk kjem saman når det er tid for å samlast.
I London var det like mange samla på ein stad, som det er medlemer i Os kyrkjelyd. Julafta er den eine dagen i året då kyrkjene er smekk fulle fleire gonger til dagen. Likevel samlar me ikkje stort meir enn 10-12 % av folketalet. Kva hadde skjedd med gudstenestelivet hos oss dersom like mange – eller dobbelt så mange begynte å gå regelmessig til gudsteneste? Urealistisk? Nei. Den dagen Gud opnar slusene og sender sin Ande over bygda vår, vil me kunna oppleva det.
